Στάθης Ψάλτης: «Δεν έχω φίλους. Είμαι μόνος και αυτό με πονάει. Πολύ»

Συναντήσαμε τον Στάθη Ψάλτη μαζί με τον Τάκη Γιαννούτσο, τον Νοέμβριο του 2009 για μια συνέντευξη για το περιοδικό Homme. Ήταν μια από τις πιο σπαρακτικές εξομολογήσεις που έχω ακούσει.

Από τον Θοδωρή Βαμβακάρη

Είχε μπει στη πιο δύσκολη, επαγγελματικά, περίοδό του και όλα αυτά ενώ η λαίλαπα της οικονομικής κρίσης είχε αρχίσει ήδη να κάνει την εμφάνιση της. Στο πλευρό του ήταν η γυναίκα του που του κράταγε το χέρι σε όλη τη διάρκεια της συνέντευξης. Το άφησε για λίγο όταν χρειάστηκε να πάει στην τουαλέτα αλλά ακόμα και για αυτά τα λίγα λεπτά, του έδωσε ένα φιλί πριν φύγει. Τώρα, έφυγε ο Στάθης…

Ανήκετε σε μία διαφορετική γενιά ηθοποιών.

Εγώ γεννήθηκα από τσίχλα. Έτσι έλεγε η μαμά μου το πουλί του μπαμπά μου. Ως τσίχλα λοιπόν, είμαι ελεύθερο πουλί. Μόνο αν με πυροβολήσεις θα πέσω. Εμένα με έχουν στοχεύσει πολλές φορές, αλλά τους ξεφεύγω. Το ότι είμαι επί 32 χρόνια  άνεργος από την τηλεόραση, είναι ένας συνεχής πυροβολισμός.

Πώς το εξηγείτε ότι δεν σας έχει γίνει καμία τηλεοπτική πρόταση;

Δεν μπορώ να καταλάβω. Το μόνο που με πληροφορούν κάποιοι είναι ότι υπάρχουν διάφορα «γκέτο», από τα οποία δεν μπορεί να περάσει κανείς αν δεν είναι πούστης.

Έχετε ζητήσει δουλειά απ’ την τηλεόραση;

Και δουλειά έχω ζητήσει, και πρόταση έχω πάει, αλλά δυστυχώς απερρίφθησαν όλες.

Με ποια αιτιολογία;

Ότι δεν τα εγκρίνει το κανάλι. Δυστυχώς έχουν αλλάξει τα πράγματα. Εμείς όταν ξεκινήσαμε δεν είχαμε τέτοιο φασισμό. Οι παραγωγοί ταινιών φέρονταν διαφορετικά.

Να μιλήσουμε λίγο για τις βιντεοταινίες σας;

Δεν έχω κάνει καμία βιντεοταινία. Έχω κάνει μόνο κινηματογράφο, με γνωστούς σκηνοθέτες και τον Γιώργο Καραγιάννη που είχε τη Φίνος Φιλμ. Επιμένουν όμως ακόμα ότι έχω κάνει βιντεοκασέτες. Ίσως είναι άλλοθι για τα κανάλια, ότι είμαι φθαρμένος και δεν θα πουλήσω. Παράλληλα οι ταινίες μου βγαίνουν σε περιοδικά και πουλάνε.

Κάποιοι όμως που έπαιζαν σε βιντεοταινίες βασιλεύουν στα κανάλια.

Δεν γνωρίζω πώς προχωρούν κάποιοι και άλλοι μένουν πίσω. Ο Γαρδέλης ας πούμε είναι εκπληκτικό ταλέντο, δεν του δίνονται όμως ευκαιρίες.

Ξεχωρίζετε κάποιους απ’ τους νέους ηθοποιούς;

Ο Φιλιππίδης είναι φοβερά ταλαντούχος, ο Χαϊκάλης, ο Καπετάνιος, ο Χαλκιάς, ο Παρτσαλάκης… Ευτυχώς που υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι και κρατούν την τηλεόραση σε ένα επίπεδο.

Θα αποδεχτείτε μία τηλεοπτική πρόταση από κάποιον που στο παρελθόν σας είχε απορρίψει;

Ασφαλώς Κατάγομαι απ’ το Βυζάντιο, οπότε είμαι πολιτισμένος άνθρωπος.

Έχετε δοκιμάσει με επιτυχία δραματικούς ρόλους στο θέατρο. Τώρα θα το δοκιμάζατε; Σκέφτεστε την αντίδραση του κόσμου;

Ο κόσμος ξέρει τι θα έρθει να δει. Το «Ημερολόγιο ενός τρελού», είχε μεγάλη επιτυχία. Στη Ντενίση που έκανα τον Άγιο, είχα τεράστια επιτυχία.

Πόσο εύκολο είναι να παίξει κάποιος έναν κωμικό ρόλο όταν ταυτόχρονα μπορεί να περνάει ένα σοβαρό προσωπικό πρόβλημα.

Στη σκηνή ξεχνάς τα πάντα. Ακόμα και ο θάνατος των γονιών μου, δεν με λύγισε. Δεν πρέπει να το παίξεις αγωνιστής ότι δηλαδή παρά τα προβλήματά μου εγώ είμαι στη σκηνή και παίζω. Αυτά είναι αηδίες. Βγαίνω, παίζω, τελειώνω και πάω στο καμαρίνι μου και κλαίω.

Ο κόσμος που σας συναντάει στον δρόμο με ποια θέματα σας ζητάει να ασχοληθείτε στις επιθεωρήσεις ;

Ο κόσμος γενικώς θέλει να ακούει τα κακώς κείμενα όλων των κομμάτων . Υπάρχει ένας τρόπος να προσεγγίσει ο συγγραφέας τα θέματα έτσι ώστε να γράψει αυτά που θέλει ο κόσμος και όχι αυτά που θέλει ο ίδιος . Αν το πετύχει αυτό ο συγγραφέας θα πετύχει και η παράσταση.

Κάνετε παρεμβάσεις στα κείμενα;

Επι 36 χρόνια κάνω παρεμβάσεις στα κείμενα. Δυστυχώς αν δεν αυτοσχεδιάσεις στην σκηνή δεν θα καταφέρεις να προσεγγίσεις όπως πρέπει το κοινό.

Οι συγγραφείς δέχονται τέτοιες παρεμβάσεις;

Αυτοί που δεν τις δέχονται είναι τα λεγόμενα ψώνια που παραμένουν στο πατάρι του σπιτιού τους.

Πως σχολιάζετε την αλματώδη θεατρική καριέρα που κάνουν κάποιοι ηθοποιοί μετά από μια  μικρή αλλά επιτυχημένη προυπηρεσία στην τηλεόραση;

Αυτά τα φαινόμενα υπάρχουν  και είναι ευχάριστο που τα παιδιά αυτά έχουν φιλοδοξίες . Δυστυχώς όμως έχουμε δει ανθρώπους που ενώ έκαναν μπαμ στην τηλεόραση δεν κατάφεραν να προχωρήσουν στο θέατρο.Το κακό με την  τηλεόραση είναι οτι την μια στιγμή  μπορεί  να σε κάνει πρώτο και την άλλη να σε εξαφανίσει απλά επειδή δεν είχες το ταλέντο να γίνεις ηθοποιός και ξαφνικά έγινες επειδή ήσουν ο μασέρ ενός σκηνοθέτη. Γιαυτό το λόγο τα περισσότερα παιδιά που έχουν τέτοιες πορείες καταλήγουν σε ψυχοφάρμακα.

Το θέατρο έχει αισθανθεί την οικονομική κρίση;

Νομίζω ελάχιστα. Οι καλές παραστάσεις δουλεύουν . Για παράδειγμα ο κύριος Φασουλής δούλεψε πολύ καλά με το Κλουβί με τις Τρελές ή η κυρία Τρικαλιώτη, η οποία έκανε μια εκπληκτική ερμηνεία στο Θαύμα της Άνι Σάλιβαν

Έχετε παίξει σε άδειο θέατρο;

Βεβαίως έχω παίξει. Έχει τύχει σε μια παράσταση να έχω τρεις θεατές. Σε κάποια σκηνή  έπρεπε να πυροβολήσω και μόλις ακούει τον πυροβολισμό μια γιαγιά που ήταν στους θεατές σηκώνεται όρθια και λέει στον άνδρα της « Σήκω να φύγουμε. Αυτά τα έζησα στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Δεν θέλω να τα ξαναζήσω» . Η αλήθεια είναι οτι ο τελευταίος  θεατής που έμεινε  σηκώθηκε στο τέλος και χειροκροτούσε όρθιος.

Έχετε φίλους από τον χώρο σας;

Οι μοναδικοί άνθρωποι που έχω στην ζωή είναι δύο. Η κόρη μου και η γυναίκα μου. Όταν ήμουν στα πρώτα βήματα και βόλευα συναδέλφους σε θιάσους και ταινίες δεν σταμάταγε να χτυπάει το τηλέφωνο. Δυστυχώς τα τελευταία είκοσι χρόνια στο τηλέφωνο με παίρνει μόνο η κόρη μου και η γυναίκα μου για να μου πει οτι με αγαπάει όταν πηγαίνει στο κομμωτήριο. Δεν έχω φίλους . Είμαι μόνος και αυτό με πονάει. Πολύ. Με πονάει πολύ που με ξέχασε και ο Γιώργος ο Καραγιάννης . Ο άνθρωπος με τον οποίο είχα τόσο καλή συνεργασία . Ούτε ένα τηλέφωνο για να μου πει « Είσαι καλά;» ή « Έχεις να φας;». Δεν πειράζει.

Είστε καλά οικονομικά;

Όχι. Ποτέ δεν ήμουν.

Πηγή: www.diaforetiko.gr